Më gdhendni në gurë

Më gdhendni në gurë

shkruan Xhelal Ferizi autori i vargjeve Shqiptare
shqiptarë nga Mitrovica e Kosoves

jo jo nuk më largoni ju
e bukura shoqëri
miq të dashur që më keni ftu
me të pafundmen dashuri
se un e kam përbuzë arin
kam prekë flakë e zharin
se un nuk kam llogaritë
as superfuqitë
as nuk kam kqyrë pazarin
se i del tregu jetes time
për atdhe nëpër krajata mundime
e kam përbuzë mercenarin tradhtarin
pushtuesin barbarin
e kam perbuzë kur më ka joshë
qdo lakmi e blerje sarhosh
bizarin lajkatarin
që me ftonte
për të shkelë
për të shkelë lulet shqiptare e barin
për të shkelë mbi liri mbi shqiptarin
kur una e doja qdo gurë e qdo zallë
të dheut tim antik
un i vargjeve i djeguri lirik
e un shqiptarit tim në ballë
i kam qëndisë me mallë
diamante aq shum si zallë
që ai kah qielli me shëndritë
gjithqka me mahnitë
edhe vet bukuritë
un largova satan
e grek e sllavian
e sulmues të tjerë
me vargun tim si erë
për ju o të mi shqiptarë
hi u bëra e zharë
me vrullin tim kombtarë
deshta vetëm vlerë
për ju per atdhe deshta nderë
o të dashurit e mi të mjerë
te sjellur nëpër sadisten rrotë
mbi kët të pa mëshirshmen botë
si dje si sot
deshta që ju në europë
të mos ndaheni si copë
se lot jemi ngopë
ju deshta në gurëdritë
më të bukur se ingjijtë
si ato grimcat qiellore
të zbritura vizllore

diamante curril ujore
me qelq n’ miliona drita
q ë të jeni vet dita
që të jeni vet puna
q ë te mos ju përfshijë dhuna
me hajmalinë time pendë
të gjithve me rendë
deshta me ju qëndisë
me kodin e dashurisë
që të mos ju quajn të ult
e punen ta keni kult
e dijet shkollore
si hyjnitë qiellore
e ,lidhjet për dore
te gjith nëpër fije
si damarë etnije
si zingjirë etnik të mëmë shqipërije
që me lidhjet varg
më gzoni mua këtu larg
këtu nëpër memore
në troje të huja prore
me kët pendë pikatore
ndër yje qiellore
e diamante nënujore
që e mbushin hyjnitë
e ju s’e keni ditë
se e mbushin për ju
në gjuhë shqip me këndu
me mija shartime
e langje përkushtuese ndjenja e kombinime
qe perzihen ,me shije  t’bereqetit
e me valë të detit
e me vitamine yjore
me përzierje lotore
të qerpikve ylberore
me shum kombinime
me ujvarë lugine e za kanarine
të gjitha këto thesare
për token shqiptare
për paqe e liri
për mal e për vrri
për nënën shqipëri
a e shihni si  qajë 
sa gurë e dhe ndajë 
duke  mos lënë kund glob 
duke  mos lënë kund kob
përmbi ju me ra
ju s’ keni me më nda
nga dheu i nanes
nga hisja e dardanes
as e magjikes etni
ku i thonë mëmë shqipëri
kahdo ju me gurë
me artin plot nurë
keni me m’ thurë
një të madhe dashuri
me germa shejtri
dhe për at’  dashuri mbi dhe
nën diellin me u nxe
keni me mbajtë fe
e’punë e etni
si nën qiellin gri
si në n’ qiellin blu
gjith keni me vlu
si’q vlon e yllit zemer
me të bukurin emer
si mashkull si femer
kah jeni shqiptarë
ne fushë e në arë
rrini të pa ndarë
rrini të gjiith tok
si vllezer e shokë
e kahdo me miq
mbjellni ura e fiq
që të lidheni me fe
me mbajtë tokë e dhe
rrini ku jini le
mos u nxeni me ikë
jasht shtetit me frikë
se kjo ësht një thikë
që i ngulet atdheut
o djem të skenderbeut
dhe vdisni mandej në mjerim
në të vuajturin vrapim
në të pa fundmin mundim
sa i depresionushëm i shëmtuar

ësht 
kurbeti i pa kthim
ndaluni mos gaboni
as veten as mua mos më largoni
po vraponi vraponi
mbas pune vloni
për të ardhmen këndoni
luftoni varfrinë
mbani diturinë
edhe në gji kur të fleni
si nji kangë refreni
si dhuratë diellore
në bankat shkollore
e me fjalë gojore
si nëpër msonjtore
si nëpër llogore
si nëpër qdo udhë
kur ta shihni me rrudhë
ndonjë shqipe me halle
që ndanë gurë e zalle
me dhimbje duke qa
se fatit ësht nda
ofroni pak gji
të dheut shqipëri
pak mëshirë pak afërsi
pak dashuri
shqip pak fe e atdhe
mos e leni me u bre
mos e leni mos e leni me kokë në hi
lidhuni me njeriun tuaj
se lidhja e huaj
nuk ju mbanë për gjaku
as  së ardhmes kah caku
si lidhja zemrore
e gjuhës arbnore
mos kqyrni nëpër hile
mos lakmoni në dinakri e skile

shikoni

në art

në punë

në diell e karajfile

nëpër t’ këndshmen erë
jo me e lanë të mjerë
lokemadhen etnike  shqipëri
por të gjith me u shkri
në një dashuri
kush leht e me vrap
që të gjith me u kapë
në të shëndritshmet yje
n’ për ara e n’ për pyje
Se ju lidhin nyje
në qoftë se ju në varfri
pajtoheni me u shkri
jo jo asnjiherë
mos rrini të mjerë
se ju jeni vlerë
me at asht t’skeletit
porsi rryma e detit
se jeni vet vjetërsija
o fiset e mia

e ti o shqipe

je ma e lashta degë me pipe

ti vet  e shpike
ilirinë antike 

dhe ndëgjo i lashti plis
  e ti o i lashti komb e fis

Bëhu përkushtim e etikë
dhe gati rri mbi dhe
bashk rri me tri fe
për hirë të emrit të madh atdhe
oj qiellore lashtsi magjike
shqipërija etnike
e bukura pasardhse ilirike
punoni punoni e këndoni
vraponi të gjith mbas lules
kah dielli e hana shikjoni
kah shpresa si fati i vules
mos leni mos leni si pykë
me hy ndër ju ndoj myk
me u ftofë at shpirtë me akull
me u rrëzua për dhe si shakull
vraponi nëpër kombaja
n’ traktor me rrotë të mdhaja
vloni gjithkah mbi ara

mbjellni lëvroni dije bujqsi
shqipni në punë ma e para
se n’varfri të prishet fara
mos rrini si qyqet n’ gurinë
t’ ju ikun mot e stinë
t’ ju shkelin shkja e shkinë
por rrept siq shkrep vetima
të dilni andej kah rima
kah arti i juaj e bima
kah puna si vetima
te gjith e në rimë të motit
te lidhur në besë te zotit
të lidhur për fije të barit
me shpirtë e ndjenja të arit 
ju bijtë e yllit t’ shqiptarit
të lidhur me tuajin dhe
me hanë e diell me u nxe
me tuajat ara e pyje
me tuajat qielllore yje
me qiellin tuaj të kthjellur
me grurin tuaj të mbjellur
mos ecni askund me dyshime
mos lakmoni në gjak e krime
vloni në punë në shpresa e vlime
e mbani kahdo ata breza
të mos ju bien kobe të zeza
hile e qthurje mbi kokë
kujdesë o miq e shokë
se vrrije e bejshkë e bokë
na namin na kjajnë mbi dhe
na vdesin komb e fe
na i prishin gjene e gjak
na lidhin në shekuj me lak
në pranga n ‘për etni
na mbshtjellin me varfri
qakaj e shqartha të’ zi
na vdes nëna shqipëri
kur’t’ na i ngatrrojnë tri fe
na ndahen gurë e dhe
e turren grek e shkje
me gojë tërrpi t’ përgjakun
na e fusin thiken e lakun
me marrë hise pa va
shqipërinë e bëjnë me qa
të gjallë kan me na tha
vraponi përmbi rrota
se shpejt po sillet bota
mos rrini n’ llafe t’ kota
se sot po kqyret vrapi
e shkolla dija e hapi
e gara e dominimit
vraponi përmbas shkrimit
n’ për klasa e banka shkollore
ti nxeni stin’t kohore
në punë o djem e qika
ti ruani ato fabrika
e un nga galaktika
do t’ mbledhi gjith për ju
ngjyrë yjesh për me shkru
e tjera hajmali
për fat të nanë’s shqipni
që mirë të më shoh zoti
q ë mirë t’ shkojnë stina e moti
gjithmonë mbi shqipni
si mbi qiellin gri e si mbi qiellin n’ lara
un do të sjellë germat 
 cila  do t’ zbret ma e para
prej qiellit si fat nëpër udhë prej bumi
si me vershue langjet ylltare n’ formë lumi
për ti lëshuar në shqipëri për etni kah fara
për me ujitë fatit curril e ujvara
për ti ecë  etnisë  gjithmonë pun’t e mbara
nëpër mirkuptime n’ kullimme me ecë moti
me qenë lidhë për zemre tri fe që i don zoti
e përmbi gjithqka tjetër puna e mahnija
me vizllue kulture ah fiset e mija
ju nuk më largoni o shoqri shqiptare
se un i marr shekujt nëpër gjuhë amtare
edhe i nxis n’ për ju nëpër thelb e gjak
me folë drejt e mirë pa hile e pa lak
e ju sjellë dobi gjithkah shpirtit tuaj
duke ju mbjellë vargje nga ky dhe i huaj
ku kam mbetë i tretur si një gurë me halle
un ju mbloj me vargje nga kto anë me zalle
un ju dërgoj shprehje me mote e lotit
njëmijë dashuri nëpër qiell të Zotit
që ju mirë e bashk n ë tri fe në at tokë me arë
ne at ballkan t’ bukur ku jeni fisi i parë
të rrini ndër shekuj duke ecë me punë
me paqe eliri pa robri e dhunë
që të vloni punës të rrini shqiptarë
që të korrni frytet në kopsht e arë
që të duani jeten trollin gjithkombtarë
ku të la i pari me fise e me troje
me at gjuhë të rrjedhshme si mjalta ndër hoje
kahdo në lidhje fjale e solidaritetit
se të bukura i keni ato valë të detit
ato bjeshkë e pllaja ato qehlibare
ju mungon e fortë veq lidhja shqiptare
e ju mua më bëni si një gurë i gdhend’
sa her q e t’ kaloni të më mbani n’ mend’
ma leni në shesh një të bukur pendë
në daq’it në rugovë në daq’it në mirditë
ne daq’it n’ mitrovicë trupin ku e kam rritë
në drenicë të kuqe mbi at trimrorë dhe
ku rrënja e stërgjyshve, nisjen e ka ndje
nëse doni me gdhendni me një pendë në dorë
n’qendër të kanines në lushnje a në vlorë
që ta shoh at detin e fushen myzeqe
hanen me at vetull kur vardiset e re
kah deti e kah fusha në daqit në delvinë
nëse doni në artë apo në janinë
në kostur të bukur ne t’shndritshmen follorinë
më gdhendni në atdhe me një pendë në dorë
le të jet ngjyrore si e bardha borë
gjithkah le ta shohin edhe vizitorë
edhe kombe të huaj gjithkah që vijnë rrke
se un derdhi ngjyrë vetëm për atdhe
se e dua mbi të gjitha  etninë time të artë
që ma lëshuan mbi dhe yjet atje lart
se mua m’ vlon nëpër gji të pendes
nëpër shpirtë të vlueshëm e ‘nëpër qender t’ mendjes
vetëm për etni gjithkah nëpër deje
dfashuri yjore pa nodj dallim feje
po ju mua më gdhendni kudo te një urë
ma skalitni penden me shndritjen bilur
se ajo fort po kjanë me ato lot ylli
për të arta fusha e të argjendta pylli
ato kroje drite me valë ngjyrë akullnaje
me ngjyrë stalaktiti që pikon në pllaje
kur alpet e zbresin nga borbardha e kthjellur
thue po lshojnë qielloret mbi hjeshi tue mbjellur
më gdhendni ku të doni të shoh dhimbjet t’ motit
qamërinë kosoven kto dy pika t’ lotit 
Të   dhimbshmen që ka qa deri sa shum’stina
kan percjellë piskamen mbi orbitë t’ n’hapsina 
atje ku  rrijn engjujt t ‘zotit pa ndoj sherr e hile
gjithkush punes t’ vet nëpër shum profile
atje ku lëvizin yjet për kah puna
ku nuk njihej lufta as gjaku e dhuna
atje qamëria e kosova kan mbrri
nëpër ëngjuj t’ larëm nëpër ngjyra gri
duke qa të dhunuara të shkrumbuara hi
edhe kan dridhë ëngjujt që kan dalë para zotit
me ankime e dridhje qerpikun majë lotit
kahdo q e shpërnda ësht dhimbja n’ për anë
kahdo që n’ qamëri e’ n’ kosovë e kan lanë
shkelsa e pushtues barbar e sllavian
e vargjet t’ mia dhimbjen e kan marrë me pendë
e kan stolisë qiellit në germa me rendë
të lame me lot e me pa fajsi
dhimbjen gjithkombtare shpërnda n’ për gjithsi
prandaj ju kët pendë keni për ta gdhendë
në nji përmendore në guri skulpturë
e n’ krahnorë si  shtizë ma leni n’ flamur
e ju mos më ndani as si gurë mbi dhe
më leni n ‘përjetsi me pendë në atdhe
e në trupin tim kahdo q ë të doni
nëpër shekuj t’ shekujve sa do q ë të rrnoni
si nji lapidarë me pendë n’ dorë m’ shikoni
mandej me ndoj varg aty shtroni ese
poezi lirikë e ndoj pikë lot vese
me gdhendni në gurë me penden time ari
kudo q ë ju doni përmbi dhe shqiptari
nëse doni në ndoj pyllë nëse doni  n’koder
në lezhë a’ n’ durrs n’ ‘ n’ ulqin a’ n’ shkoder

më gdhendni në shkoder në krujë a n tiranë

kahdo që të doni përmbi fushë dardanë

kahdo që e ka dheu të ëmblen etni

kahdo ku i thonë mëmë etnike shqpri
më gdhendi ku do ku flet shqip kosova
kah durrsi a tirana  ballshi e libohova

e në pendë prej guri të më mbahet dora

më gdhendni në lushnje më gedhndni kah vlora
nëpër vende t’ bukura si ti spjegoj ndryshe
ku këndojnë bilbilat bashk me dallëndyshe

ato vende t’bukura secila si hy
ishin aq magjike mi kan marr dy sy
mi kan shëndrrua n’ joshje në ngazzlim m’ kan kthy
ja njoh vendit tim qdo pllëmbë e kadaster
më gdhendni po deshtët edhe n’ gjirokaster
ne saranden e bukur edhe mbi himarë
përmbi llogara me penden si ujvarë
duke shkri dashuri per vallbardhat e detit
mbi lartsinë qiellore si gurra e tërmetit
qe të shoh zallinat mahni mbi mahni
si ka ditë ai art i yllit me i shkri
edhe detin jon me shkambij e korale
ah ti shoh me brusha dushk e fushë e male
me gdhendni me pendë në dorë përmbi dhe
që të shkruaj për vllezrit etnik me tri fe
qe ju kur të ndezni me vaj e me mëri
të vini n’ pendën time pak prehje me pi
më gdhendni n’ shëngjin me sy kthye kah deti
ku shikimi i gjerë kah syprina m’ treti
aty kam pasë gjetë gjith mallë’ngjimet t’ motit
kam pas’ shkua aq thellë përmbi qiell’ të zotit
me flladin në krehje nëpër shpirtë me l’mim
kam lëshua mija shkrime e t’ thellin mendim
përmbi t ‘lmueshmen faqe ah të detit tim
sa thell kam pas shkue s e bashku me puhi
në hapsira t’ thella mbushë me dashuri
aty njoh qdo udhë qdo kokërr e dhe
prandaj un për komb vuaj shum o tri fe
se e dua zallinen e gjuhë e kulturë
qdo pikë e valë deti muzikë art e gurë
edhe ato hjejshi e valle shqiptare
më gdhendni ku t ‘doni vise shqiptare
nëse doni n’dibër nëse doni n’ rubik
në ferizaj shku n’t”bukurin kaqanik
në strugë e në ohër n’  t’bukurin manastir
kahdo gjaku i kuq n damarë rrjedh ilir
kudo që t’ me gdhendni kudo që t’ m’ guroni
bashk me penden time ju që t ‘më kujtoni
por kujdes o vllezer penden mos e thani
nga gjiri im i mallit as kurr mos e ndani
se ajo nga un vdes me ikë e thahet
me lot e me dënesje drue se e mjera lahet
prandaj mos ma ndani ma leni në gurë
të gdhendur për shpirti me një ngjyrë bilurë
më gdhendni në pejë në prizren n’ gjakovë
në llap e gollak në shalë e n’ tetovë
nëse doni lart atje përmbi sharr
që  ma leht për ju shndritje e diell të marr
se un jam i jetes gjithkah që t’ gurësohem
me penden në dorë për ju po mundohem
që të bëhem gurë që të bëhem dhe
ku ju të jetoni si vllezer n’ tri  fe
prandaj un gjithkund ndjehem në atdhe

ndjehem si poeti ndjehem karajfil

ndjehem si shqiponjë ndjehem si bilbil

më gdhendni n delvinë më gdhendni n’ ksamil

edhe n’ konispoledhe n’ tepelenë

penmda ime shqip kado të ju nxenë
kahdo të më gdhendni n gjilan e’n besianë
kudo të më gdhendni ku thonë shqipni nanë
un as nuk mërzitem as me rrudha t’ ballit
për  mua jan një dheu e kokrrat t’zallit
t’gjitha njejt i dua më gdhendni
por penden time kurr mos ma largoni
se e dua për dri e dua për bistricë
për shkodër janinë për llap e drenicë
e dua per shalë per gryka e lugiina
e dua per mirditë per shkrepa e rrëpina
e dua për langje për mollë e për fiq
e dua për hasëm që të gjuaj armiq
e dua dua për të bukura vasha si  sorkadhe
për dele që blegrojnë në ara e livadhe
e dua për kombin që kur t’ mbytet n’ halle
me   l’shua vargje shprese si ndoj rimë n’ kavalle
e dua për bujqsi e dua për stinë
për qdo lloj currili zog e kanarinë
e dua për dhi e dua për kunadhe

për vrrijen e bregun për bjeshken e madhe
e dua për ara për rrafshina grunaja
e dua për gurra  e dua për pllaja
për tufanin ere me grumbuj plot sterrë
e dua për t’ kqijat nga toka me i herrë
e dua për driten e dua për yllin
e dua për këngen e dua për fyellin
dhe ju kur t’më gdhendi nëse ma largoni
penden time t’ dashur ju do ta verboni
prandaj un ju lutem të gjithve mbi dhe
kahdo që ka kombe kahdo që ka fe
aman penden time kahdo amanet
më duhet për lum më duhet për det
me ja kndue pikat bardh curril bardhore
ne dritë të vizllimes në bardhsi valzore
ma leni at pendë s e me duhet për paqe
mos me lanë ngatrresa as mos me lanë gjaqe
kahdo që shum kombe të ndezen me mëri
më duhet me pikë me pika ingji
dhe kur të vijnë shekujt për me pyet për ne
më duhet për ankime mbi gurë e mbi dhe
më duhet për paqe nëpër kombe e fe
nës e penden time nuk ma leni pran
keni me nxit n’ lot yjë e diell e hanë
se ajo me pika currili u ka kndue
me miliona vargje qiellit i ka shkrue
prandaj mos e ndani asnjiher prej meje
se ka ka shkrua për kombe e për shum lloje feje
ka këndu për dhe për glob e për hise
për paqe e mirsi me pasë nëpër fise
më gdhendni o bashkkombas nëpër dhe të parve
kahdo që të doni në dheun e shqiptarve
në pukë në iballe edhe në lipjan
në junik në istog edh në vicianë
në drenas skenderaj në rahovec e klinë
në krujë e në laq edhe në kurbin
në korqë në të bukurin t’ lashtin elbasan
n ‘shijak e kavajë në fier e pojan
ne luginë të matit në të bukurin dhe
ku e ngau me vrap kalin trimi skenderbe
me gdhendni në gurë me penden në dorë
në tropojen e bukur me pllaja me borë
në has e në kuk’s e të bukurin të lashtin prizren
edhe n’ peshkopi ‘   a te brigjet në erzen
në buzë të vjoses a në buzë të bunës
mos më ndani pendes mos më ndani punës
se ajo me vargje edhe kur ma s’ jam gjallë
do ti kndon zallinat e trojet me mallë

do ti kndon qdo pllëmbe t bukurisë antike

kahdo i thonë e lashtë shqipëri etnike .

E shkruar nga poeti epiko lirik
Shqiptari Mitrovicas Xhelal Ferizi në mërgim

kontakti me autorin shqiptarë nga Mitrovica e Kosovës
përndryshe kosova ësht dardania e vjeter shqipëri verilindore

——————————————————————–