Ecja nëpër vuajtje

Ecja nëpër vaujtje Ecja nëpër vuajtje xhelal ferizi autori Duke ecë nëpër vuajtje e shterra nji diell E shterra një det Shterra sa e sa shekuj I theva me mija shpata e teha topita Sa e sa zjarre I dogja Shkrumb mbeta nga djeg,jet Sa mëri i I hargjova Sa vuejtjet i pashë Sa të kqijat i pshtyva Sa hilet i përbuza Sa lakmitë i ndrydha Sa etjet,nuk i shuajta sa mitet,në jetë i besova Sa her me qiell bërtita sa her u zhgenjeva Sa rrëmbyeshëm u turra Sa her deshta të pëlcas Sa shum Fjalë gjeta Që nuk i njihja ma parë Sa shum korra e mbjella , nëpër arat e vuajtjes me lot kala ndërtova sa ferret mi mbollen danajt pansllav sa dhurata druri pranova sa kupat me rrrena i kam pi sa shum ,copa shpirti sarhoshve u dhurova sa shum dhimbje pat fjala dashuri dhe si shpërblim i ksaj përmbledhje jam loja pa kufi sa her u ndjeva i pavlefshëm sa gurë rrokullisa t’ sizifit nëpër bjeshkët që fund nuk kan sa her më ka qa zemra sa her mora helmin e përjetshem mbretrija ime helmatore ne secilen rrudhë balli nga nji shekull mundim kush je ti kush je o vuajtje kur do te jeshë fundi im un eca andej ku gurë më gur ë megjë më megjë ësht e imja vuajtja vetëm këtu askush nuk më përzihet mbretri se jo mahi oborrr mbretrorë i sigurt rojtarë ,shërbtor loti që nuk ik nka koha shekulli muaj as moti djeg,je katran i valë gjamët e shpirtit vetëm vrasja e sajë mund të mi ndalë kjo nuk paska kurfar feje djegjet i paska flakë në deje valët e ferrit mbi tokë përvlimin me pelim me vnerë pelimi me flakë ferri me busolla ,shigjatash barbare vrastare tradhtare tinzare të pabesa që me hutojnë me një komb ,në miljarda mikrondarje, me shtizat e pendimit në zemer të ngulura me kuroren e skuqur mbi kokë me shpresen e ardhmërisë zero qfar numrash fati në kët zarë numrate fatit tim vaujtje kurbet ndjekje zhgënjim varfanjarë me lloto ferri në duar gjithmonë pa atdhe gjithmonë i përbuzur i përvluar gjithmonë pas shpine i tradhtuar nga shekulli i satanit mizorë dhe dihet kush tjeter per veq un fajtorë e tash po eci pazarit te hileve loti askund nuk po me shitet mëshirë në treg ma nuk ka askush nuk shet as nuk blen u shterr edhe ky lum me ble ka vetem kozmetikë lustra zgerdheshje parfum por lëng dardhe ilaq për mirsie pr zemren nuk ka duart prej qielli po i mbajë dhe kur opyes psehet as vet nga njiher nuk e di pse përse psehja ësht shkak që qajë deri sot vetëm dhurata danajsh kokrriz e breshër tjetër nuk erdh në bereqetin tim të djegur mik as kumarë nuk paska ne treg po shiten vetem interesat feja qenka opium drejtsia ne pus udha lak e dija për varfanjak fati qenka sarhosh se te sarhosht po rrin atje gjenë konak vuajtja pervidhet zvarranike e hyn drejt ne zemer e gjak bashk me kurvat me maska sa shum sa shum o shekull si mund ti mbash kto egjra ne arrat tua ti nuk do te kesh bereqet bëhu faktorë o shekull më herr nga fatet e kqia më qit në binarë mandej unte herri nga e liga e tradhtija te gjej të mirë njerz e shqiptarë un dhe ti pastaj bëheminjë kah dashuria bëhemi miq e kumarë vuajtjen e fatin e zi e shkrumooft perendija mos qoft ne asnji prezenc as ne orbita as planetarë Un që po shkruaj Un qe po ju tregoj isha i biri i vuejtjes Dhe jam i biri i VUAJTJES emri im esht vuaj pyetja ime pse të vuaj e kaluara ime vuajtja shekujt ,që kan vuajt të bijt e shekujve ndoshta nuk nuk do te vuejn në at botë por nëkët botë isha si farë i parë në europ në ballkan ilir arbër shqiptarë po lutem që tash që të mos takohem me vuajtjen as njëher në asnji llëmsh galaktik planetarë as në tokë as ne dhe as ne drit as ne terr as ne ket bot as ne at bot në ferr nuk dua ma ta pi mjaft si ta quaj ket gjithsi vuajtje. që psehen nga psehja nuk ja di autori xhelal ferizi

lirik

Shiko Profilin Publik

Dërgo një mesazh privat tek lirik

Gjej më shumë postime nga lirik

Shto lirik në Listën e Miqve