JO NUK MUNDEM
Jo nuk mundem
shkruar nga xhelal ferizi
Jo nuk mundem jo për besë
pi mbjellë shpirtit nji mëngjes
nji mëngjes nji ag rreztarë
penden time pa e vlue në arë
se ktu m’ doli nji lloj frymzimi
qe i bën t’ flasin kto germa shkrimi
ktu ka dalë nji zog shqiptari
që me që nga zemra qenka ari
e e ka shkri nji art t’ vërtetë
disa shije e lule n’ fletë
aty i pashë do simbolika
thue kan zbritë nga vet magjika
disa ngjyra si gjak ari
si do shpirta qehlibari
do lloj fletësh me do lule
zot i madh se q’ më përkule
me kët art e me kto vija
mora hua un nga ingjija
disa germa nga dritsija
edhe i lidha ktu me fjalë
n’ kët përshkrim ma mirë me dalë
me ja dhanë kti arti vleren
n’ ndihmë kam thirrë me fjalë pranveren
edhe kam thirrë ma të bukurin ftue
mandej nisa me i përshkrue
her ne fjalë yli her ne fjalë ftoni
her n fjalë shege e panteoni
edhe po sillem e po vuaj
si ma bukur ta përshkruaj
ktu po i shoh do valë me vlime
disa vija si zbukurime
oh sa t’ thella imagjinime
ku një flutur me krih ngjyrë’arë
paska ra përmbi nektarë
ku flet shqip trolli shqiptarë
e mbi lule po shetitë
mbrapa i shkojnë yjet me dritë
i shkon arti i shkon ingjija
kah flutron kjo kah etnija
aq mahnisht ku rrin shqipnija
me pjesë të saja bija nane
qamëri e tokë dardane
mandej tjera vise etnike
shkonte flutra harmonike
ajo me gazë mbi tokë shqiptare
shkonte lirshem mbi nektare
disi lirshëm pa djallzi
i thithte lulet n’ bukuri
ah mëlmeset me afshri
plot me thihtje disi t’ lehta
me dy krah përmbledhë kah vetja
aq e lirshme e shkujdesë
hiq pa u drue se prehet n’ besë
pin mbi lule pin mbi vesë
edhe mbledhë si n’ mjaltë e hoje
kah n’dy krah shkon si një loje
tu u perdredhë me të bukura pika
mbarap i shkojnë shum stilistika
që me stil ajo perendija
i kish qendisë kah rrin etnija
ato ishin disa tjera
do bilbil qe i kish pranvera
edhe shpezë e do lojtare
bilbilesha larmitare
prandaj lozte kjo ne hare
kahdo shkonte permbi dhe
edhe dredhte mbi qetina
permbi gongje e rosmarina
pinte ujë mandej kah zalli
shkonte ne lule portokalli
bridhte edilte mbi qetina
fort lakmi ja kishte stina
fort lakmi ja kishte dielli
re te bardha e i kaltri qielli
se me krah kjo i kish habitë
kah flutronte mbi selitë
ku shkelqenin kullimtare
bukuritë mbi tokë shqiptare
e mbas saj shkonte bardhsija
shkonde shendi e dashurija
dashurija përmbi dhe
kah ka zemra t’ moshes t’ re
se shum qifte andej mbi fusha
disa vasha engjellusha
qe me te dashurë t zemres t tyre
kur e shihnin ksaj natyre
kah ajo ne krah me me pipka dredhte
kah n’ nektare frutin mbledhte
kta nga zemra me fjalë të lira
i kan thanë se je ma e mira
se ti je per bukurinë
porsi sharm që i jep mahninë
prandaj shum ekan lavdrue
ehde bilbilat tue cicrue
e ka folë per te edhe mali
edhe hana nji her e ndali
te ja lavdroj po kraht me pika
kur e pau gurranika
n ghurranike ujë tue pi
ja dhuroj një yllë te ri
ja dhuroj shum fjalë argjendi
i tha ma e bukura e kti vendi
i ka thurë shum fjalë e vlera
ti ma e bukura nder pranvera
ja kalon ti i tha bilbilit
edhe sharmit t’ karajfilit
po kjo ësht një flutur e bardhë
ktu n’ mbretri plot shend ka ardhë
langje t ‘bardha rrin tue pi
fluturbardha plot hjeshi
disi më duket si në dardanë
esht ky vend o e bardha zanë
ku t’ bekojnë ty diell e hanë
prandaj ktu un u frymzova
bashk me valët u rrymova
kur aty në ato dritë’valë
shum rrymime shartue n’ fjalë
kraht e flutres i kan ndalë
prandaj vargu m’ vloj në gji
n’ kët simbol si nji ingji
me valë të vogla që përdridhen
e dy krih t’ flutres ku lidhen
aty lart e përmbi të sajë shpinë
kah shpaloste bukurinë
me simbol në t’ ‘bukuren stinë
kah e vizllon me vija ari
kët përshkrim veq n’ gjuhë shqiptari
n’ tjetër gjuhë nuk e kthen jeta
veq n’ gjuhë dieli rrezenxehta
kto lul’bardha n’ t’ bardha fleta
mundet arti i tijë prej ari
me i spjegue në gjuhë shqiptari
N’ kto rymime leht që dridhen
n’ndoj gjuhë tjetër jo nuk lidhen
veqse në gjuhë t’ bukur t’ shqiptarit
me kto fletë e vija të arit
kto simbole e simbolika
mund ti shkruaj veq ylli n’ pika
ylli i shqipes jo ndoj tjeter
mbi shqipni në tokë të vjeter
mbi etnike ku e gzon hanen
ku e sheh qielli etni nanen
ku flet era e kendshme e detit
ku kalliri i bereqetit
i mahnitë brushat ma të mira
kahdo ka nder kombe t’ lira
edhe trojet nderkombtare
kur kjo qelë hjeshinë shqiptare
kur shpalosë shtrirjen të ‘hanes
ku bjen ujë e kokrrat t’ ranes
ku bien hgurrat me burime
kah flet shqip etnija trime
prandaj un jo zemres time
S’ mud t’bëj ballë pa i mbjellë fjalë
e me i shkri për fushë e mal
pa folë shqip si pika e arit
pa i lavdrue lulet t’ beharit
dallëndyshet mbi fole
kahdo viset ku jam le
ku m’ ka msue nana shqiptare
me ligjrue në gjuhë amtare
siq ligjron mbi shegë lajmtari
ai bilbil n’ pranverë ma i pari
që cicron e del me ftesa
që fton fletë e i fton vesa
si diamante që mbajnë hjeshi
si kullimi n’ bukuri
si një lot gurre me dritë
si curril mbi fletë me rrshqitë
ashtu rrshqet edhe tash lmue
fjala shqip që jam tue shkrue
jam tue shkrue n’ gjuhë argjentare
dua me e mbjellë n’zemra shqiptare
dua me e mbjellë neper ylbera
shqip kah bjen po vala e era
me erlehtë e ajo puhija
kah etnike shndritë shqipnija
dua me me mbjellë porsi lot hane
shqip me art e me gjuhë nane
me i hjeshue trojet dardane
edhe vendin kahdo etnik
prej sarande n’ kaqanik
prej ku e ndanë megja luginen
mitrovicë edhe janinen
le t’ kndoj shqipja brez me brez
në albanik deri n’ prevezë
le të hjedhë me drita valle
shqip ti gzoj po gurë e zalle
le ta gzoj shkambin e gurin
le ta mbajë zemra flamurin
e porsi shega pran ujvare
ti jep gjak e gjuhë shqiptare
Autori Xhelal Ferizi ne mergim
deshta te shkruaj vetem # lirik+
por me nxiti vjeshta
kur thot nes ekto vargje jan tuajat
po tekujt mund te jen keto vargje qe jan me mija
perveq te mijat o vjeshta e forumit vashë e re
Ende pa komente.
-
Së fundmi
-
Lidhje
-
Arkiva
- Qershor 2010 (22)
- Maj 2010 (25)
- Prill 2010 (170)
- Mars 2010 (64)
- Shkurt 2010 (235)
- Janar 2010 (144)
- Dhjetor 2009 (192)
- Nëntor 2009 (128)
- Gusht 2009 (1)
- Korrik 2009 (17)
- Qershor 2009 (31)
- Prill 2009 (8)
-
Kategori
-
RSS
Entries RSS
Comments RSS
Lini një koment