Përmallimi

Përmallimi

shkruan Xhelal Ferizi

O mua m’vraft buka e mishi
po nuk mbrrijta gzimin n’ qiell
nëse un si art fildishi
nuk shndris fjalë nën t’ bukurin diell
Nëse un për gurë e zallë
e për tokë e dhe e bari
nuk flas n joshje me plot mallë
me kullim me gjuhë shqiptari
se mua malli fort më prishi
ktu s’ po m’ hahet buk’ n’ kët miell
nga ky miell buka s’ po m’hahet
ktu s po ndjej pranverë as prillë
as ylber në ujvarë nuk lahet
as s ‘po m ‘shkon ktu mishi i huaj
nëpër lot nga i her po m’ ndahet
shija e ngranjes’ ah sa vuej
gjuha as gjak ma shqip nuk mbahet
po un e dua atje n’ dardanë
buk e krip e qepë e kore
veq ta ndjejë at gjuhen nanë
kah m’ tingllon me fjalë arbnore
po ju a e dini se q ‘esht malli
po ju n’gurë a keni pa
në at qehre dheu e zalli
si flet shpirti pa ja nda
po un atje në t’ bukurat shtrue
fusha t’paana bereqeti
veq me u pa njiher t’ bashkue
aq lot gzimi lshoj sa deti
po ju a e dini se n’ at hapsirë
ku fushë dielli atje i thonë
ndjehem i lasht si nji ilir
flas me fletë e barin tonë
po ju a e dini se atje vargu
i im që plot ësht me bimsi
i dënes’shëm shpirt kur vjen prej s’ largu
mbushet shend e plot mirsi
e unë atje në ballë të ogjakut
ftua n’ mes jushë bajraku i parë
kam me i dhanë shum qmallje gjakut
ftue ndër miq e shokë shqiptarë
po ju a e dini se atje buka
shkon edhe mishi edhe rakija
se un flas me ato suka
veshë n’ gjelbrim ku i ka etnija
po edhe uj’t mua atje m ‘pihet
që kullon si qehlibari
po atje ëmbelsija N’ gzim më shkrihet
kur t’ ligjroj më gjuhë ‘shqiptari
por se ku n’ dardanë kaltroshe
a’ ne Rugovë a në prishtinë
do ta ngrijm dollinë n’ qdo qoshe
tue urue për pamvarsinë
ah veq ti ndjej njiher bilbilat
ah veq ti ndjej njiher mbi degë
ah veq ti shoh nji her currilat
kah ujvara t’ bien nën breg
un dollinë do e ngris ma i pari
në tinguj t ‘shkrirjes në at muzikë
tue lmue n ‘varg me gjuhë shqiptari
t’ ëmblen Endje n’ për qdo pikë
e ju tjert me mua plot shend
do te i nisni n’ fjalë e vlim
si bilbilat rend me rendë
me thurë fjalë e ligjërim
po në kët ftesë aman le të vijnë
shtresa shtresa mosha arbnore
bashk shqiptart për rreth le të rrijnë
tue kerkue shije gazmore
le te hapet edhe banaku
era e mishit e sallata
le te nxehet vrulli e gjaku
edhe vallja e netve t’ gjata
le të ndizen edhe kandilat
le të ushtoj gjithkah rrafshina
le të ndizen flakë mindilat
nëpër valle e dajrina
por ju mua mos ma shihni
shum për t’ madhe o miqt e arit
nese mallin n’ lot ma krihni
kur t’ m’ perkdhelë toka e shqiptarit
nës e m’ shihni lot për faqe
mos ma quani për ligsi
se un jam si manushaqe
shpirti im shkrihet n’ mirsi
po kush do t’ prij në ato valle
kur do të ndizet ajo muzika
me harrue pak brenga halle
kush do te luaj s i pllumb me pika
a do t’ luaj kah shtati ema
a do t’ lvizë me bel finesa
bibilesha n ‘për shum rrema
ndoshta shqipja ajo q e besa
a do prij ylli me hapa
apo un si e kam zanatë
drue se nxitem porsi vapa
me e pushtue veren e gjatë

mandej vallja ajo kur t ‘sillet
a thue toka ne na mbanë
kah mindili kur të mbshtillet
tue këndue shqip si zanë
e sa do të vijnë tjerë atdhetarë
kahdo ju që i keni mbledhë
po un ku do t’jem si zharë
ndoshta n’ gzim me lot tue rrjedhë
po qebapat aman e mishin
kush o vllezer do i paguej
kush do e dredhë me tym kamishin
kush do t’ derdh pare si uj
kush do te shtron dollarë e pare
n’ pamvarsi kur t ndezen valle
me larmi mbi tokë shqiptare
kush do i shndrit po gurë e zalle
se un i mjeri ah qe besa
me ka fikë me kohë armiku
per veq ksaj pende ku m’ esht lidh besa
s kam nji rrotë kund meteliku
le ta din gjith bota mbarë
anë e mbanë kah bjen errsira
se kund s’na lan per fis as farë
metelik për troje t’ lira
i kan mbledhë me kohë o shokë
udba e zezë për me na fikë
na kan lanë vyshkull e në kokë
halle e lot gjithmonë tue pikë
prandaj mua mos m’ shihni për t’ madhe
në at darkë kur t’ vij varfnjak
pasha fushat me livadhe
un vi gzim me mbjellë në gjak
vi veq pak me e pa dardanen
me të xixllueshmen refleks n ,yje
n’ gjysem vetull me e pa hanen
me i pa qehret gjelber n’ pyje
edhe me i pa ato belholla
shtrue n’ hjeshi me bel e flok
me ndegjue koka me shkolla
edhe aromen n’ borzilok
mandej vi per tinguj ari
qe muzika i ka shqiptare
per ta pa ndoj trup valltari
kah flutron me i vashë bujare
e un nuk mundem me u durue
me u përmbajtë me vlim në gjak
n’ lot rakije tu u skurrue
kam me u dridhë sikur bajrak
fjala e mishi e i nxeht takimi
me na vlue me gjuhë shqiptare
e ndoj strofë kund recitimi
me na i nxitë joshjet kombtare
atje mallin kam me e shkri
edhe ndryshkun e gyrbetit
edhe yjt kam me i përtri
tue mbjellë fjalë sa ujt e detit
kam me e lmue ballin e hanes
me ato vargje dalë qelize
kam me i sjellë t’ bukures dardanes
vargje deh’se me erë puhize
po si do t’ bej un ballë aty
kur të del vasha shqiptare
kur ta shoh me t’ ballit sy
tue vlu n’ gaz si valë detare
tue vlue n’ shend e tue vlue n’ valle
tue vlue n’ sharm tue vlue n’ miqsi
do ti ftoj un gurë e zalle
me u ngritë dheut me ndje knaqsi
veq aman aty na i ftoni
shum poet e kangatarë
deputet e n’ miq rrethoni
vendin plot me diejtarë
veq dy vargje mua mi leni
veq dy fjalë mbi gotë t’ rakisë
veq nji her le t ‘flas nga gjeni
thellë tue joshë n’ bashkim t ‘shqipnisë
oh sa e bukur ësht ideja
e takimit gjithkombtarë
ku bashkohet kombi e feja
ku rrijn bashk vllezrit shqiptarë
kur do te vie ajo ditë
ku do te rrijm n’ cilen kala
a thue vargjet kan me e pritë
se jan shterrë kto tash tue kja
kur do te vjen ah dielloria
edhe e hanes argjentare
me shndritë prore pamvarsia
me zakone e gjuhë shqiptare

Xhelal Ferizi AUTORI VARGJET KAN QENë TE SHKRUARA PARA PAMVARSISë
SE KOSOVES